|
Het kind naast jou, de hand
aan de rand van jouw canvas rok.
Jullie keken hoe de schemering
zich het eerst onder de appelboom
verzamelde, je hand als vanzelf
daalde, komvormig op haar fontanel.
Jij een liedje voor haar zong
over een meisje, dat moest gaan slapen
om vroeg in de morgen samen met jou
de zonnegroet te doen of te laten
jouw vingers streelden het blonde haar.
Als het kind wilde gedragen worden
mocht ze mee op jouw sterke rug
en iemand zou weer komen kijken
vanuit het huis tegen de hoge dijk
naar buiten gaan en stralen als de maan
|
