|
En stilletjes
is het binnen geslopen
een sprankel van hoop
een lichtende verwachting.
Machteloos tracht ik
het weg te bannen
uit de donkerste kamers
van mijn hart.
Het is een illusie
een zeepbel, waarin ik
in ben gaan geloven
niet voor de eerste keer.
Mijn ziel cirkelt
en weet donders goed
dat de klap deze keer
des te groter zal zijn.
En daarna
begint het weer opnieuw
en opnieuw.
Ach hoop
verlaat mij
alsjeblieft
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|