 |
|
Je moest eens weten
ze maakt die zin nooit af
niemand vraagt hier ooit wat
elk zijn leven
met gesloten ogen
om niet afgeleid te worden
de vergeetput
zit vol vertrouwde schimmen
die liefde en aandacht
vragen
elk zijn zorgen
boven een bepaalde grens
is men zo gekrompen
dat er niets meer bij kan
de woordgrens
je moest eens weten
zegt ze tegen iemand in de zetel
naast haar die net is overleden
je moest eens weten
|
|
|
Reactie gegeven door 88 - 13:57 01-02-2013 |
|
|
|
Milou, ik beloof, dat als jij een gedichten-CD maakt, ik het koop, mits het van A tot Z gezongen tekst is uit jouw eigen keeltje :)
dikke kus en toi toi toi :)))
|
|
Reactie gegeven door milou - 19:30 30-01-2013 |
|
|
|
Een gezongen tekst op goede muziek leidt hoe dan ook tot een sterkere binding met het gezegde of beschrevene. Nu moet ik wel zeggen dat de situatie in het gedicht geschetst niet zo heel ver af staat van wat in een geriatrische afdeling gebeurt. Je kunt het mooier maken of eventueel triestiger, al naargelang, maar daar had ik geen zin in. Ik blijf het wat vreemd vinden dat je het voorspelbaar vindt, want ik weet nooit hoe ik mijn tekst zal eindigen. Maar zoals gezegd: soms weet je als lezer meer dan als schrijver. Ik vind persoonlijk een voorspelbaar gedicht een mislukt gedicht. Maar ik ben nogal mild met mijzelf vandaag, en laat het dus zoals het is. Misschien zet ik het wel eens op muziek ;)
Milou***
|
|
Reactie gegeven door Maaike Maris - 19:03 30-01-2013 |
|
|
|
Hoi milou,
Je kunt er natuurlijk van alles onder schrijven, maar het gaat om het gedicht. En dat vind ik net als Stanislaus voorspelbaar en afstandelijk. Ken je Kevin Coyne? Die werkte in de psychiatrie en was daarbij (of andersom)zanger, muzikant, schrijver, dichter en beeldend kunstenaar. Coyne schrijft over alles en dus ook over zijn werk, maar dan van binnenuit. Hoe moet ik het zeggen? Op zo'n manier dat mij de tranen in de ogen springen van vreugde en verdriet. Maar ja, hij zingt zijn gedichten en dan heb je wel een streepje voor. Als je dat kan.
Groetjes,
Maaike
|
|
Reactie gegeven door milou - 12:21 30-01-2013 |
|
|
|
Je reactie is helemaal terecht Chatfant. Ik schreef door de familie 'geparkeerd' verwijzend naar een feitelijke situatie. Ik had het genuanceerder moeten formuleren, want inderdaad vaak is een geriatrische afdeling het enige en laatste alternatief. Wel was het opvallend dat de kliniek waarin ik werkte in het Brusselse redelijk wat Marokkanen en in mindere mate Turken herbergde in de andere afdelingen, maar niet in de geriatrie. Zij stonden erop om hun ouders tot het bittere einde bij te staan en te verzorgen. Niet dat ik dat nu een argument vindt tegen de Europese of Westerse manier van handelen,maar toch was dit opvallend. Maar ik ben niet zorgvuldig geweest in mijn woordkeuze, en neem dus dat nogal botte 'geparkeerd' terug. Ze vertrouwden hun ouders toe aan professionele zorgverleners is beter, daar ben ik mee akkoord. Wel kan ik zeggen dat die zorgverlening op een goed peil stond. Waar mogelijk werden de patiënten nog geactiveerd om onder begeleiding in de tuin te wandelen. Sommigen kregen zelfs regelmatig therapie in het zwembad omdat ze dat aangenaam vonden. De minst beschadigden onder hen werden regelmatig gemotiveerd om eenvoudige spelletjes te spelen, dus we maakten er het beste van.
Bedankt voor de ernstige lectuur, ik zal wat meer aan jou denken voor ik mij in mijn woorden laat gaan...
Vr grt
Milou***
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 10:56 30-01-2013 |
|
|
|
Heeft maar zijdelings met je gedicht te maken, maar wel met je reactie. De opmerking "door de familie gestald"
is wel bijzonder kort door de bocht en doet onrecht aan de honderden mensen die weliswaar geen 24 uur per dag non stop de verzorging van een demente bejaarde aankonden, maar wel degelijk aanwezig blijven bij hun verzorging overdag. Vergeet niet, dat je op een bepaald moment te maken hebt met een "kleuter" van 70, 80 ? maar wel eentje met een gewicht groter dan jezelf en een mens ook slapen moet en de persoon met alzheimer geen moment uit het oog mag verliezen. Je voor een normale kleuter nog dingen kunt wegzetten of je huis erop kunt inrichten, maar dat dat voor een volwassen kleuter onmogelijk is. Dat je met alle deuren op slot zal moeten leven; je geen moment weg kunt, tenzij je oppas regelt. Zodra de oudere opgenomen is heb je net als de verzorgenden een tijd- en taakomschrijving
en deel je de zorg met beroepskrachten. En ja, er zullen ook wel mensen zijn die zich totaal aan zorgtaken onttrekken, maar dat is niet alleen met de verzorging van bejaarden zo, kinderen worden ook vaak op school of ergens anders gedropt omdat ouders geen trek hebben zich met hen bezig te houden.
|
|
Reactie gegeven door Stanislaus - 19:20 28-01-2013 |
|
|
|
de doden leven met mij mee en de machteloosheid verdwijnt met hun aanwezigheid
|
|
Reactie gegeven door milou - 13:36 28-01-2013 |
|
|
|
Ik voelde mij wel persoonlijk betrokken, Stanislaus, maar ik voelde mij bijzonder machteloos. De patiënten op de geriatrie waren aldaar door de familie geparkeerd om hun laatste maanden te slijten. Als psycholoog kun je niet al te veel doen. Een gesprek was meestal niet mogelijk omdat zij niet meer registreerden wat ik, of iemand anders, hun vertelde. Maar geloof mij, ik leefde wel mee. Ook ben ik helemaal niet akkoord met je duiding dat uit mijn gedicht geen medeleven spreekt, ik denk van wel, maar elke lezer leest het op zijn manier. Straks praat je mij nog een slecht geweten aan. Nee, de twee zijn waar: ik leefde heel sterk mee, maar tegelijk bouwde ik een soort afstand in om niet zelf depressief te worden.
Vr grt
Milou***
|
|
Reactie gegeven door Stanislaus - 13:10 28-01-2013 |
|
|
|
Zou niets zeggen als ik niet al gedurende drie jaar werk met ouder wordende mensen. Mij lukt het niet om te overleven als ik niet persoonlijk betrokken zou zijn.
|
|
Reactie gegeven door milou - 12:03 28-01-2013 |
|
|
|
Bedankt iedereen voor lectuur en appreciatie
Maaike, in mijn poëzie, of wat daar moet voor doorgaan, schrijf ik zelden over de z.g.n. realiteit. Fictie en werkelijkheid zijn erin verweven. Op Facebook schrijf ik wel zeer regelmatig over mensen en dingen, over filosofie en wetenschap, omdat ik het daar meer op zijn plaats vind. Ik schrijf ook in het Forum van de tempel over allerlei onderwerpen. Maar poëzie, is voor mij toch een andere dimensie.
88, ja grosso modo heb ik veel uit de psychiatrie. Het gebeurde daar wel meer dat iemand dood in zijn zetel zat zonder dat iemand het opmerkte. De geriatrie is een afdeling waar ik ongaarne naar toeging, omdat ik het gevoel had daar heel weinig te kunnen doen. Ik was toen onvoldoende bestand tegen de irreversibele afgang van de patiënten, ze met de maand zien achteruit gaan zonder enige hoop op beterschap. Soms was er iets dat op een heropleving leek, korte momenten van luciditeit, maar uiteindelijk was het tij niet te keren. Ik heb getracht in bovenstaand gedicht wat die sfeer te tekenen. Maar het blijft poëzie, er zit een kern van realiteit in, maar ook veel invulling en beleving.
Stanislaus, je vindt het voorspelbaar, wel ik niet. Ik wist niet waar ik zou eindigen toen ik begon, maar in de ogen van een lezer kan dit anders liggen. Afstandelijk, ja, in die zin dat ik mij door afstand moest beschermen van het hele gebeuren.
vr grt
Milou***
|
|
Reactie gegeven door Stanislaus - 08:42 28-01-2013 |
|
|
|
Erg voorspelbaar en afstandelijk beschreven!
|
|
Reactie gegeven door 88 - 00:03 28-01-2013 |
|
|
|
knap werk weer milou, een mens neergezet met overdosis aan eigencompassie die maar kwaakt en kwaakt en niet eens doorheeft dat de overledene al lang niet meer luistert, hij/zij hoort alleen zichzelf zo graag, het zou zomaar over psychiatrie kunnen gaan..
|
|
Reactie gegeven door Maaike Maris - 21:52 27-01-2013 |
|
|
|
Hallo milou,
Jij hebt verstand van mensen, dingen en van alles eigenlijk. Schrijf daar eens wat over.
Groetjes,
Maaike
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
