|
vermoeid tegen huizen geleund
slaapt de dag alsof vrieskoude hemel
eeuwig over velden trekt; lui en loom
leg ik mij neer, geef mij over aan slaap
in de nieuwe morgen heeft gisterendag
zijn glans verloren onder dunne nevels
die velden omarmen met brede vleugels
het groene water van de stroom staat stil
vissen drijven als zeppelins plankton uit elkaar
en zwevende schijngestaltes werpen netten
wij echter voeren urenlange gesprekken
raken verkouden tijdens het vallen van sneeuw
en ik schrijf mijn verzen: hoe intens ik jou lief
nieuwe, andere woorden schep
om het je steeds opnieuw te kunnen zeggen
sunset 22-01-2013
http://sunset.deds.nl
|