 |
|
en vergeef ons onze schuld (3de Advent) |
| sunset - 08:20 16-12-2012 |
|
|
ooit hoopvol lachend als jong wezen
ligt 't op de sporen, 't lijf onthoofd
en wij gaan zwijgend stil voorbij
[sloten ogen toen wij zwegen]
één lange aanklacht deze dodenrij
hun open, eens als gouden regen,
gebroken in 't geschonden vlees
en plassen bloed dat rood als wijn
mij huiveren laat onder 't beschuldigen
door nu voor altijd dichte monden
het valt zwaar om mens zijn
sunset 16-12-2012
http://sunset.deds.nl
|
|
|
re: en vergeef ons onze schuld (3de Advent) |
|
Reactie gegeven door sunset - 13:45 17-12-2012 |
|
|
|
Ik volg jouw suggestie; je hebt volkomen gelijk.
Dank je voor je lezen en meedenkend reageren en een prettige maandag verder, sunset (ingo)
|
|
re: en vergeef ons onze schuld (3de Advent) |
|
Reactie gegeven door milou - 23:16 16-12-2012 |
|
|
|
Het gedicht is in majeur geschreven, hevig, heftig, zoals jij dat kunt, met vlees en bloed en geschonden. Ik kan daarin meegaan, alleen vind ik dan in verhouding je slotregel te zwak: 'het valt niet mee om mens te zijn' , klinkt dan wel ironisch, maar toch veel te licht om als voltooiing van de passie van wat voorafgaat te gelden.
Ik dacht als alternatief:
Het valt heel zwaar om mens te zijn
Het is maar een voorstel, misschien lees ik het niet zoals jij dat in gedachte en op de lippen hebt.
Nogal dezelfde dus,
Liefs
Milou
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
