 |
|
waar zijn de knikkers gebleven? |
| Jandeb - 16:12 14-12-2012 |
|
|
Een nostalgische bui naar aanleiding van een reclamespot. Het overkomt me niet vaak, maar nu hebben ze mij loepzuiver door dat knikhondje.
Een bruin fluwelen puppy met een kop die constant knikt als de auto rijdt.
Geen idee wie het ontworpen heeft, maar die halsband is er te veel aan, past meer bij een pitbull, maar dat terzijde.
Het staat op de hoedenplank natuurlijk tot groot jolijt van wie er achteraan rijdt, ik herinner het me nog en werd er steeds kotsmisselijk van, want ik ben zo al snel wagenziek, weet je en als je naar zee rijdt langs de express weg en een paar uur in de file staat kan je dat ding wel neerknallen.
Blokjes rijden, goed idee, maar niet achter zo’n ding. Telkens wanneer dat beest zijn kop even stil staat mag je weer een kilometer of twee verder en ja hoor, knikt hij er weer een tijdje rustig op los. En die anderen op de achterbank hebben de lol van hun leven, één tik en Fifi is weer vertrokken voor een knikbeurt.
En weg waren we, dagje zee, picknick in de mand, van koelboxen nog geen spoor te bekennen. Met vier in een fiat 500 en twee uur onderweg, we hadden het er voor over.
Aan het strand was nog plaats en we hielden ons bezig met zonnen, zwemmen, schelpen zoeken (of vermiste kinderen), aten ons hardgekookte eieren met smaak op en als alles goed en wel onder het zand zat en de zon onderging pakten we in en reden terug naar huis.
Toen was het rustig in de auto, we spraken nog met elkaar en werden niet gestoord door gsm- beltonen of een gps die je beleefd vroeg terug te keren.
Gelukkig want er was gewoonlijk geen terugkeren aan natuurlijk, nu eigenlijk nog niet, maar mijn Lucie blijft dat volhouden, ze doet maar.
Eenmaal thuis verwelkomden de sanseveria’s ons achter het raam, als kletsende tantes die veel gezien en te vertellen hadden.
Moe en verbrand doken we in ons bed onder de dekens, geen dekbedden in die tijd en hop de volgende dag naar school waar moeder overste ons attent maakte op een kniknegertje aan de ingang van de refter om een donatie te doen voor de arme kindertjes in Afrika.
Gelukkig knikte die alleen als je er geld in stopte, dus viel dat knikken nogal goed mee.
Stom hé, één reclamespot en het komt zo weer allemaal bovendrijven, lange termijn geheugen nog ok dus
Neil Armstrong is overleden vandaag, brengt me terug in de tijd van…maar dat is een ander verhaal.
|
|
|
re: waar zijn de knikkers gebleven?> Roger |
|
Reactie gegeven door Jandeb - 00:20 15-12-2012 |
|
|
|
het is inderdaad een andere zaak, ik wil er in oefenen en blijven oefenen, je mag doorspitten in je comment roger, ik sta voor alle kritiek, suggesties open, bedankt alvast om het te lezen, groetjes! jeannine :)
|
|
re: waar zijn de knikkers gebleven? |
|
Reactie gegeven door roger - 00:06 15-12-2012 |
|
|
|
het fabriceren van een onderhoudend verhaaltje is van een totaal andere orde dan het componeren van een gedichtje - zo blijkt hier eens te meer.
'eenmaal thuis verwelkomden de sanseseveria's ons ... ' - krommer moet taalgebruik niet worden - het is 1 van de voorbeelden
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
