|
op het ijs loopt een familie meerkoeten
bedachtzaam traag het einde van een
avondlijke tocht
gisteren zwommen ze nog in dezelfde waters
onder een schuine zon
en zij die een tobbe met lauw water vulde
om ze in haar tuin te lokken te genieten van
hun uitgebreide wasbeurten op één poot
de ander strak omhoog de veren één voor één
tussen de bek glijdend
zij die achterblijft als ze op een gegeven teken
opvliegen zonder om te kijken in het gele winterriet
en de duisternis verdwijnen
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|