|
ze kijken mij aan
verdronken mensen in New York,
kapot geschoten kinderen
in steden van Syriƫ,
doodgevroren zwervers in portieken,
wanhopigen, die zelfmoord plegen
in mijn ontoereikendheid
wil ik hen gedenken
immers, de sluier tussen
dood en leven is nu dun
bij een boeket witte lelies
brand ik een kaars voor zielenrust
|