Het Raam

            Ik ging op een ochtend aan de hand van mijn vader,
            naar 't gemeentehuis, – met zijn front aan de Zaan.
            In de stenen hal binnen daar zag ik een raam,
            waar fel licht doorheen viel, ergens vandaan.

            Er waren veel kleuren in: geel, groen en rood,
            in lijstjes van zwart er omheen.
            Dat raam was zo groot als ik nooit had gezien.
            Daarachter, zo dacht ik, waren engelen misschien,
            gezweefd boven 't water, en vast niet van hier.

            Dat ook ik daar kon komen, achter dat raam, –
            verlegen en angstig, kwam op in mijn brein. –
            Door een deurtje, dat ergens te vinden moest zijn.