|
zo lang reeds mijn weg naar hier waar ik ben
als een traan in het oog van een vink,
mijn geschiedenis gedragen in snavels
misschien enkel een vergeten droom:
niets meer dan slechts duiding
net hier, in mijn slaap als stekende pijn
ligt het dagboek van alle eerdere levens
want 'k ben als een bron in de bergen:
liefde is een duizend jaar oud verhaal
en ik vloei onstuitbaar naar zee
kom, verwijder het blauw uit mijn aderen
en laat ons gaan zoals wij gekomen zijn:
met één enkele schreeuw en fonkel
als enigste ster in een nachtelijke hemel
alsof wij al eeuwen naast elkaar slapen
kijk in mijn gelaat: jouw verlangen is 't mijne
want ik ben het ultieme gedicht van liefde,
lees vannacht nieuwe woorden uit oude kalenders;
voor jij in mijn hart kwam, liep ik door woestenijen
en mijn lijf leek wel het nest van slangen
nu kan ik zelfs achtergelaten sporen niet meer vinden:
eenzaamheid is een krokus in de delta van leven;
jij echter bent een slok wijn tussen verdroogde lippen
laat mannelijke melk stromen tot op je knieën;
bloedjong de wind die ons streelt
nog steeds woelt in 't diepste van onze harten
immer groeiende hartstocht in onze borst;
ontwaak en slaag je oogleden open
laat mij niet langer wachten
de regen komt nog vroeg genoeg
sunset 15-06-2012
|
