Alice
Daar is geen weten van het hart
Geen kalme hand voor ruig gemoed.
Dichtsels van lief en stille smart
Doen elke aard, oneindig goed.
Uw pen vol zoete melancholie, schreef
woorden voor verdwaald gemoed.
Die verzen zijn voor mij de olie
Welk mijn gevoel weer branden doet.
't Is goed uw woorden wat te lezen
Nog even voor het slapen gaan
Opdat mijn hart in vréé zal rusten
Dra ik mijn ogen heb toegedaan.
Dit lied kent niet uw schone woorden
'k Mocht willen, zo te schrijven kon.
Uw pen, zo teder voor wie hem hoorde
Mijn dichteres, Alice Nahon.
Auteur: Wil Breuker, December 2007