|
verdeeld, met de last van het verleden in d’ ene
de blik op de toekomst in de andere
kruisen zich wegen: waar ben ik weggegaan
en waar kom ik uiteindelijk aan
als wijnstokken van poëzie
door van sneeuw bedekte verwachtingen
heel behoedzaam behandeld worden
terwijl er dingen om me heen gebeuren
die mij beangstigen in deze tijd
ik, ik echter zaai kwistig gedichten
in velden van liefde
en ondanks schorpioenen, slangen
ben ik altijd dorstig naar menselijk leven
en naar het neerhalen van muren
die tegen hen gebouwd zijn
schurkenstreken kwellen mij
telkens erger wanneer men voor ideeën
blinder blijft dan voor kleuren
in tweeën gedeeld
de last van het verleden dragend
kruisen zich mijn paden:
van waar ben ik weggegaan en waar kom ik aan
sunset 07-06-2012
|
