|
strelend de vleugels van vogels
waar wij door wolken gaan
geuren de sterren naar rozen
en zijn wij ons dichter dan de zon
de maan en jouw ogen, liefste,
jouw ogen
zien de nacht als achtergrond
[wijl tirannen in de wereld leven
vallen alle machthebbers om]
jou heb ik duizend jaar gezocht
vluchtend van land naar land
adem ik jouw eeuwige liefde
waar hoop groen is en blauw
en wacht op de verlate zomer
al zijn je haren reeds grijs
ooit waren zij geel als korenaren
ik heb mijn aarde gevonden
waarvan het bloed warm is
en omarmd door de zee
is mijn hart een laaiende vlam
die van jou houdt als van mezelf
de geur van rozen dragen wij mee
sunset 18-06-2012
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|