|
Chequepoint Charly
en daarna de Bernauer Strasse;
een muur die laag na laag
steeds dikker opgebouwd;
Hollaucast- museum:
mensen afgeslacht in kampen;
dan even:
Hoezee: de muur gaat neer;
weer vrij van Oost naar West.
Maar dan het nieuws: grenzen gesloten;
muren gebouwd: wie daar is
moet daar blijven.
Klem tussen moordenaars en een muur.
"Niet gewenst" lees ik in kranten,
"voor hen geen plaats" hoor ik,
dreunen, dreigend als soldatenlaarzen
joelend op straten en pleinen.
"Het zijn dieven, profiteurs "
Ze hebben geen recht
op dezelfde wensen als wij,
want wij zijn het superieure ras
met recht op eigen bodem "
In het museum lees ik de verhalen
van Joden, die de progroms hebben overleefd.
De vluchtelingen van heden zullen
steeds sterker verdrukt worden,
wat zal hen nog te wachten staan?
zullen zij dit overleven om
over 50 jaar ook in een museum
hun verhaal te vertellen?
De geschiedenis herhaalt zich
en mijn hart bloedt
want " ich habe es gewusst ."
Ik wist en wat deed ik?
Maar kan ik nu
door keihard "nee!" te gillen
het tij nog keren?
Of kan ik straks alleen
nog onderduikers herbergen
op straffe van...... ? ja wat?
Ik ben zo bang voor oorlog
Ik ben zo bang van deze haat,
en zeker hier, hier in mijn straat
de plek waar ik me veilig voel
en niet zo graag verlaat
Maar dat wilden zij ook niet.
|
