|
en in een dodelijke stilte
te laat voor enig vogelzang
verdrink ik in gevoel
wikkel een sjaal
om 't dorre nekvel en
wurg het neergebogen hoofd
droom mij terug haar schoot
die bloedrood mij verdronk
[een vrouw als het begin;
mijn schreeuw is bloedig, vlezig]
donker, duister 't venster
als spiegel in een spiegel
waarin een vrouw als automaat
- voor mij een levenloze pop
en toch ook voor de helft mezelf -
en in mij duizend keer gelezen
terug het gisteren in het nu
diep in mijn hart gebrand
sunset 02-05-2012
|