|
Het land verdwijnt De laatste dromen zijn vermoeide nachten Verwilderd blaffen honden onze tijd naar ’t eeuwig wachten
Het water heeft herinnering verloren vriest de koude in de aderen
Om ’t blote hoofd objecten verklaren dood aan ’t leven en storten zich in ’t waterbed Niemand weet wat komt weet nog steeds niet wie het red.
sunset 05-11-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|