|
voor even ligt de slapeloze nacht nog op daken
en zwemt dan krachtig ver vooruit de lente in;
hoog boven mij een eerste scheur in 't zwart
- nog slapen huizen in een stad waar weldra
mompelende stemmen als onbekende sterren
in wilde ongekende stroom van kleuren
heel koninklijk bezit van nemen
langzaam schemert de zon en breekt het dek
van wolken in watervallen licht vanuit de einder
zet zich geluidloos dag in het gelid en plassen
uit het gisteren geboren, spiegelen haar glans;
mijn adem stokt wanneer een merel zacht gaat zingen
en ik mij aan het leven overgeef, de liefde
heeft nog nooit een strijd verloren
sunset 30-04-2012
|