|
Nietzschef - 02:58 24-03-2012 |
|
|
Op een schemerige winderige namiddag,
trotseerde hij een midweekse saaie schooldag,
bungelt de grote bruine lederen tas,
gewichtiger dan zijn tere lijf, vooruit op het
bagagerek van zijn gammele fiets.
Kilometers vrij van negerende klasgenootjes,
en thuis waar zijn moeder op bed op sterven ligt.
Spreekt hij "hard op" de wereld toe.
De wind, de bomen, de meeuwen in de lucht,
de steentjes op het geasfalteerde fietspad,
het stoplicht en tenslotte tegen de zon:
"Ik win"
|
|
|
Reactie gegeven door Nietzschef - 05:39 25-03-2012 |
|
|
|
Nog even terug komen op de conclusie "Ik win" Het was oorspronkelijk de bedoeling om een soort van monoloog te houden. Hij die in zichzelf praat. Voor mij is dat namelijk heel herkenbaar, hard op in mijzelf praten als ik op de fiets zit in het donker op weg of onderweg.
En niet zo zeer tegen de elementen, hoewel ik wel de aanwezigheid daarvan wilde benadrukken. Je ziet me ook enkele fouten maken (denk ik) door in de tegenwoordige tijd te blijven en hier en daar vast faal. Ik weet eigenlijk niet waarom ik dat gedaan heb. Door het "verhaal" in het in haar geheel in het verleden te plaatsen had het waarschijnlijk krachtiger geweest.
De monoloog die er moest komen, viel me zwaar omdat ik mijzelf flink in de nesten had gewerkt door tamelijk uitgebreid en sfeervol te beginnen. Ik had de keuze moeten maken om dat door te zetten in de 2de strofe. De fout die ik telkens blijf maken is om naar een conclusie te streven, en daar eenmaal aangekomen (tevreden met de conclusie) lijk ik de opbouw er naartoe uit het oog te verliezen en ontbreekt de motivatie om er echt iets moois van te maken.
|
|
Reactie gegeven door niet stoer - 14:52 24-03-2012 |
|
|
|
soms geeft afstand in een tekst de lezer juist de ruimte zich in de schrijver te verplaatsen, soms is het schrijven vanuit de ik-persoon juist toegankelijker omdat 'iedereen' een 'ik' is. Het is puzzelen wat voor jou het beste is en voelt.
|
|
Reactie gegeven door Nietzschef - 14:28 24-03-2012 |
|
|
|
Je observatie dat het geheel wat geknutseld overkomt is juist.
De eerste strofe vind ik wel goed gelukt. "Schemerige winderige" als ik het zo achter elkaar lees is het iets te veel inderdaad. Namiddag zou genoeg zeggen over de tijdaanduiding, maar schemerige verwijst nadrukkelijk naar het seizoen van de winter ( en heeft daardoor juist wel een functie). Allicht zou ik winderige moeten vervangen door een ander synoniem te gebruiken, zonder "ige"
"midweekse saaie" Ik wilde eigenlijk woensdag neerzetten, maar dat zou niet helemaal aansluiten op de eerste zin en bovendien als iets dubbelen klinken. In deze setting stoort het namelijk veel minder, en hoewel je de woordenkeuzen hier niet mooi vind, ben ik blij met de oplossing die ik er voor gevonden had.
2de strofe, ja misschien iets te direct. Ik had er even de tijd voor moeten nemen om iets uitbundiger met woorden te spelen.
3de strofe: opsomming
Conclusie.
Ik ga zeker verder in deze stijl om een hij perspectief te gebruiken en een verhaal te vertellen. Ik ben het ik perspectief gezeur van mijzelf zat:)
Bedankt voor jullie reacties!
|
|
Reactie gegeven door niet stoer - 10:47 24-03-2012 |
|
|
|
schemerige winderige (dat klinkt toch niet?) evenals midweekse saaie, het beeld van 'ik' de scholier? wat volgt is goed en herkenbaar neergezet. Het drama in de tweede strofe, komt dan zomaar uit de lucht vallen en hoewel het iets zegt is het enkel directe informatie waar weinig poezie in te vinden is. Gelukkig volgt er dan wel een aardige afsluitende strofe waar enige strijd tegen het leven (of de dood?) kenbaar wordt gemaakt.
Het heeft zeker potentie, maar verliest waarde door enkele schoonheidsfoutjes en dat het op mij niet helemaal als een geheel overkomt.
|
|
Reactie gegeven door Marion Spronk - 08:23 24-03-2012 |
|
|
|
Ondanks alles, een overlever!
|
|
Reactie gegeven door DrieGeetjes - 03:26 24-03-2012 |
|
|
|
My kind of poetry! The winner takes it all, in de goede zin. Volharding en slagvaardig, met de fiets tegen de wind; en maar trappen, en maar trappen... :)
Blind voor de zon, en toch het einde zien, wathet leven hen ook voor de voeten gooit. Dát zijn survivors.
Weldegelijk een degelijk gedicht, Nietzschef. En dus ook graag gelezen op dit late uur. En nu ga ik Jimmy van Boudewijn de Groot luisteren. ;)
Dichterlijke groet,
De DrieGeetjes.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|