|
Marion Spronk - 14:16 07-03-2012 |
|
|
je loopt met je vangnet
door de beperkte ruimte
die jij mij toestaat
door je regeldwang
je voelt niet, hoe ik
meer en meer inkrimp
de mijnen omzeil
die dreigen te ontploffen
ik schreeuw door eenzaamheid
kan niet jouw droombeeld zijn
sluipend is de tyrannie
die mij dreigt te verscheuren
.
|
|
|
Reactie gegeven door WOLLUK - 03:09 08-03-2012 |
|
|
|
aan marion,
een gedicht van benauwende engte.
de menselijke drang, anderen te willen veranderen naar eigen model, is onuitroeibaar !
mooi de beklemming verwoord !
een mooie dag verder,
vriendelijke groet.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|