|
er vliegt een vogeltje door mijn hart
links, rechts om het even
welke kamer
klein raar rakkertje met rode veertjes
op zijn borstkas
die er maar al te graag uit wil
om zijn lied op de hoogste twijgen
te fluiten: vrede, liefde op aard
en nog meer van dat soort gevoeligheid,
daarom wilt hij naar buiten
alsof ik dat ooit zou toelaten,
ik met mijn stalen blik
houd de kleine flierefluiter mooi uitzicht
binnen laat ik hem vliegen en zingen
op het ritme van mijn hart
en heel af en toe geef ik hem
een stem in mijn gedicht
dan doet het raar snuitertje, lieflijk klein
een wens-refreintje over
onuitputtelijke liefde voor de mensheid
en tovert een lach op mijn granieten gezicht
|