|
Ze klaagde steen en been.
- Heel lang: ze werd er moe van.
Ze voelde zich alleen
en taalde naar een boeman.
Zo 'n vrijer leek 'r stoer.
Ze wilde niet verwelken.
Vertier gaf slechts een boer
die kwam om haar te melken.
Toch kwam ultiem vertier
en daar genoot de koe van.
Ze werd toen door een stier
bevrucht en werd er moe van.
Als moeder van een kalf
was zij niet meer alleen.
De koe genoot maar half,
daar pa al gauw verdween.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|