|
nu roept de engel in sterrenglans gekleed
met vaste blik en open handen
jouw hart naar hier aan 't strand
waar al het ruisen reeds zo lang vergaard
in zeilen heel zorgvuldig opgerold
werpt de schoener, ademloos
de netten uit met elke draai
een vangst die wonderbaarlijk
sterft in 't meeuwgeschreeuw dromend
het ogenpaar dat stil gevangen in de tussentijd
de winter dit als voedsel reikt
aan arm en rijk, in evenveel gelijke delen
sunset 25-12-2011
|
