|
marcus - 21:13 21-12-2011 |
|
|
Wanneer de bladeren
de avondzon weerspiegelen
een eerste noordelijke
bui het opgenomen goud
tracht weg te spoelen,
spreekt eindelijk de Geest.
We verlaten deze vallei
dankbaar om zijn vruchten,
we verlaten het woud
erkentelijk voor het
bejagen van zijn bewoners,
breken het zomerkamp op
gaan langzaam de weg
zoals reeds velen
zonder omzien,
zonder vaarwel
Noordwester in de rug
er blijven geen
zoutpilaren.
|
|
|
Reactie gegeven door Hanny van Alphen - 23:08 22-12-2011 |
|
|
|
De uittocht, ja dat kun je op meer manieren opvatten maar ik denk toch aan het meevoeren door de wind> na het genieten van de aardse geneugten< naar je plek van bestemming zonder omzien, zonder vaarwel omdat men elkaar terug hoopt te zien. Een bedevaart naar het beloofde land.
Mooi en intrigerend gedicht Marcus.
Hartelijke groet,
Hanny
|
|
Reactie gegeven door Marion Spronk - 10:16 22-12-2011 |
|
|
|
Ik lees het als begin van de winter en naderende dood.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|