|
Prime
een vogel gooit haar veren los op de richel van mijn dak ze wordt vrouw blossen rood goedgevuld
aan haar vleugels strengen touw
bindt ze vast ze vallen uit koudzweet sneeuwklok ongeduld
een jongen mals verlegen droomt van ooit en ruikt een ooievaar bij het ontwaken wordt het lente
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|