|
ramen met hun glas in lood
- verblekende verlorene symbolen
heilig de woorden, afgesleten
als koperen deurklink op 't portaal
gotiek de sierlijke vensterbogen
wandelt de toren in zijn tijd
en staat
parochies tekenend
-verweerd verouderd en zo stil
woorden lang geleden weggegeven
aan een geloof dat wankelt
in 't liegen van een hoop
en aangevreten door de duivenstront
staat hij nog steeds
graftafels met vergeten namen
- schrifttekens niet te lezen, rond
woorden die nooit zijn vergeten
ons tot genegenheid gevormd
schalt in de hoge ruimte
hun echo's van een weten
staat hij nog altijd daar
al is de kerk reeds dood.
sunset 16-11-2011
|