|
Ik kijk je aan met in mijn hoofd diezelfde ongesproken woorden.
het heeft geen zin meer nu de taal heeft afgedaan
waarom nog spreken waar de mens nooit hoorde
wat nooit mocht wezen en dus nimmer zou bestaan.
De dagen vloeien van de morgen tot de avond
voort op routine waarbij geen mens meer denkt
aan idealen die nog nooit hun antwoord vonden
maar zoals het nu gaat kan het toch nog jaren gaan.
De blikken leeggebloed van levensvreugde
voorzien van kleppen stevig vastgeschroefd aan het gelaat
zullen niets tonen van verlangens die geen leven werd beschoren
want zoals het nu gaat zal het altijd verder gaan.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
