|
Een houten pop met touwtjes
maar eentje is gebroken
daar kan je trekken
wat je wilt
dat armpje wil niet meer
De voetjes willen dansen
ze zwaaien heen en weer
maar steeds dat ene armpje
hangt daarbij slap terneer.
Het kopje draait in rondjes
gestuurd door hele draadjes
maar steeds dat ene handje
vertikt het keer op keer.
De mens is als een harlekijn
de maatschappij zijn draadjes
zie waar de lijn gebroken is
daar vallen steeds weer gaatjes.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|