|
DIT IS DE DAG
Deze dag, hier heb ik naartoe geleefd!
Mijn leven, en mijn moeite zijn heden beloond. Ik heb het gered! Eindelijk begint mijn gemoed op te klaren. Ik heb mijn streefdoel behaald!
Ik ben, zonder meer, blij! Gelukkig, kan ik zelfs zeggen!
Wachtend op de menigte die de rozen komt strooien; de lentedag te begroeten. De dag van wedergeboorte!
Deze dag, is mij een reis toebedeeld door de engelen van ’t rijk der luchtigheid!
Mijn kansen zijn met enkele malen vergroot tot de 1 miljard, wel, figuurlijk, tenminste. En ik leg mij te rusten, en droom…
“ Ik heb er alles voor over gehad. Ik heb gerookt. Ik dronk. En ik negeerde iedere soort weldenkendheid. Voor hen wel.
Ik heb gespuugd van onwelzijn tijdens de zedenpreken van hen die het ‘zeiden te weten’. En ik heb het gehele systeem verdomd!”
Om hier te komen was niet gemakkelijk. Het was een ware taak. En ook een hele moeilijke. Ik droom verder…
“ Nu ik hier mijn nieuwe horizonten begroeten zal, zal ik liefhebben. Ik zal de dood, noch het leven vrezen. Ik zal niet voor De Duivel, noch voor De Dood zwichten.
Ik zal niet breken, maar buigen…”
Een stoet met rouwende mensen trok voorbij een boven een kuil gehouden kist. Er waren er bij die huilde – er waren er bij die zeiden niets; en er waren er bij die glimlachte…
Rozen werden uitgestrooid over de kist. En deze kist werd de aarde in geladen. Een laatste snik van enige, en een stilte volgde…
Ik ben er. Ik ben begraven. Eindelijk ben ik dood.
|