 |
| Chatfant - 23:22 30-09-2011 |
|
|
Het doet me goed
je terug te zien
om te weten
dat jij me nooit meer
zoals toen
kunt raken.
Je woorden
zijn ontkracht
je daden doen me
nu slechts om je lachen
Je hoorde
bij een andere tijd
toen overmacht nog
in jouw
( verkeerde)
handen lag.
Die dagen zijn gekeerd
je bent niet meer
de man waarvan
ik hulp verwachtte
maar nimmer kreeg
die te bang
om voor het recht
te strijden
zijn tong verbrandde
aan zijn leugens
daar hij toch liever
over echte
waarheid zweeg.
|
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 13:00 06-10-2011 |
|
|
|
Ik meende dat het een reactie op het gedicht was.
Dat verhaal over autisme ging niet over mijn gedicht, maar
louter over de ontstaansgeschiedenis van mijn pseudoniem.
Het lijkt me overigens niet erg handig om iemand met problemen voorkomend binnen het autistisch spectrum schizofreen te verklaren.
De noodzakelijke/wenselijke aanpassingen van de leef- /werk- omgeving en de hulpvragen bij begeleiding d.m.v. bvb. jobcoaching liggen nogal ver uit elkaar.Komt bij mij over als een blinde naar een instituut voor slechthorenden te sturen om daar gebarentaal te leren omdat daar betere faciliteiten zijn.
Overigens denk ik persoonlijk dat het bij de diverse vormen van autisme het over het algemeen veel rendabeler is de juiste leer/leef/werk omgeving bij de desbetreffende autist te zoeken dan de autist te leren zichzelf aan te passen. In een veilige, voorspelbare en gestructureerde omgeving sta je er versteld van tot welke prestaties veel autisten in staat zijn. Ze zijn vaak partitieel uiterst begaafd.
|
|
Reactie gegeven door Maaike Maris - 21:43 05-10-2011 |
|
|
|
Lief fantje,
Grappig hoe wij langs elkaar heen kunnen praten, terwijl dat verder geen enkel probleem oplevert. De 'hij' in je gedicht, meen ik? Ik doelde op de autisten in je reactie hieronder en dat het voordeliger is je schizofreen te laten verklaren als je last krijgt van psychoses vanwege de enorme aanpassing die het vergt mee te willen doen met de mensen met een meer gebruikelijke bedrading.
Groetjes,
Maaike
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 14:03 04-10-2011 |
|
|
|
Ik heb er geen idee van of hij schizofreen is, doet er feitelijk ook niet zo veel toe: het verklaart misschien wel waarom hij deed zoals hij deed, maar doordoor werd de schade er voor mij niet minder om; het zou het hooguit voor mij persoonlijk wat acceptabeler gemaakt hebben.
Nu kwam het totaal uit de lucht vallen en ik heb me werkelijk sufgepeinsd wat de aanleiding cq oorzaak geweest kon zijn van een dergelijke kwaadaardigheid.
Vind het trouwens grappig, dat je in mij iemand ziet, die altijd in de aanval of verdediging is, want feitelijk ben ik helemaal niet agressief, ben in feite tamelijk zachtaardig en meegaand tot het moment dat ik ( of 1 van de mensen die mij dierbaar zijn) aangevallen word, want laat me de kaas niet van het brood eten.
|
|
Reactie gegeven door Maaike Maris - 22:30 03-10-2011 |
|
|
|
Lief fantje,
Jij bent altijd in de aanval dan wel verdediging. Ik vind dat in principe amu- en interessant, maar ik ben wel blij dat ik het niet heb, want het lijkt me heel vermoeiend.
En al die plakkertjes op mensen, dat is vooral voor de verzekering. Als hoofddiagnose kun je financieel gezien het beste voor schizofrenie kiezen. Daar is men het bangst voor, dus wordt iedere behandeling, wat je maar wilt, maximaal vergoed.
Of ging het daar niet over?
Liefs,
Maaike
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 15:34 03-10-2011 |
|
|
|
Bedankt voor je fijne reactie.
Misschien maakt de ontstaansgeschiedenis van mijn pseudo begrijpelijker waarom ik juist op dat pseudo gesteld ben. In een grijs verleden (toen de dinosauriers nog op aarde rondliepen)
werkte ik binnen het speciaal onderwijs. Waarbij ik ook met diverse vormen van autisme te maken kreeg. Omdat oogcontakt voor deze kinderen vaak erg problematisch bleek
bediende ik me in die tijd van poppenspel. We praatten met elkaar via handpoppen. Omdat ik een fervent verzamelaar van olifanten ben, werd mijn vaste handpop de olifant "Fantje" Mijn eigen kinderen vonden dat ook erg leuk en daar kwam de knuffelnaam Fantje vandaan ( ik was in die tijd ook iets molliger dan nu). De computer bleek een volwassener vorm om op dezelfde veilige manier met oa. Aspergers en mensen met PDD. nos te praten.Maar tot 2003 had ik nog nooit achter de computer gezeten.
Toen ik wilde leren computeren adviseerde mijn zoon me om bij Lycos te gaan chatten. Geleidelijk aan breiden daar de mogelijkheden zich steeds verder uit en dat zou een goede insteek zijn me ook het typen machtig te maken. Mijn zoon maakte daartoe een account aan en omdat "Fantje "als pseudo daar al vergeven bleek, werd mijn pseudoniem Chat-fant.
Vanuit de logboekjes daar en oa. machboxradio kwam ik
bij Dichttalent terecht. De keren dat ik vertelde de Graaf te heten werd ik voortdurend voor leugenaar uitgemaakt en werd er gesuggereerd dat ik daarmee onder wilde duiken, verliefd zou zijn op iemand met diezelfde achternaam of omdat ik me er voor zou schamen Chatfant te zijn, of omdat ik daarmee aan de terreur richting mij wilde ontkomen door met een nieuwe naam op te duiken.
Nou is Chatfant voor mij niet een naam waar ik me voor schaam; integendeel: ik draag hem met opgeheven hoofd, want de rondgestrooide leugens gingen helemaal niet over mij en ik ben trots op mijn werk, dus waarom zou ik mezelf verstoppen? Dat ik heb leren computeren door te
starten binnen een chatbox evenmin: ik heb me daar nooit anders gedragen dan ik ook in real life zou doen.
Overgaan op een andere naam zou daarnaast ook juridisch dom zijn, omdat mijn pseudoniem geregistreed is en mijn auteursschap van dat werk dus beschermd.
Ik gooi toch al het werk dat ik als Chatfant schreef echt niet weg.Waarom zou ik?
Onverschillig onder welke naam, blijft mijn werk mijn werk, en wanneer iemand mijn werk op grond van mijn pseudo af zou wijzen, zou die persoon dat evenzo goed onder elke willekeurige andere naam doen.
En wanneer bepaalde mensen dat op grond van mijn persoonlijkheid doen... willekeurig welke naam ik draag,
ik ben ik.
Mijn excuses voor dit chatverhaal, maar hoop daarmee mijn pseudo duidelijk gemaakt te hebben.
|
|
Reactie gegeven door Erik Lelieveld - 01:04 03-10-2011 |
|
|
|
ik vind chatfant dan nog wel kunnen, maar dan niet met deze schrijfstijl. Poëzie tov chat zijn niet elkaars gelijken en dan druk ik mij nog bescheiden uit.
Maar poëzie is niet synoniem aan kunst, zoals een schilderij niet perse graffity hoeft te zijn. Dat is andersom en dan nog met werkwoordcombinatie "zou kunnen"
Dus grafity kan kunst zijn = aangetoond
Poëzie kan kunst zijn. wel nu
ou dan in dit kader de schrijftechniek dan wel de manier de chat gebruikt kunnen worden in een vorm van poëzie?
Zo kijk ik er dus tegenaan
en met de poëzie van Chatfant is dat dus duidelijk niet het geval want chatfant probeert, doet haar best poëzie zoals poëzie verondersteld wordt, te schrijven, ofwel anders gezegd, Chatfant doet niks met haar pseudo, het heeft geen functie, zoals bij Elschot, Nescio, Multatuli, Lucebert etc...
De betekenis van een pseudo zou het werk juist moeten dienen, maar niet dat het zo is dat je "de Graaf" heet en daar zijn er veel van. Dat is geen rede.
Ik bedien mijzelf van Pseudo, maar laat daarbij altijd weten dat het Erik Lelieveld is. Dienende pseudo's zijn voor mij bv geweest
Harrie Haller (hoofdpersonage de Steppenwolf - Herman Hesse, als anarchist
RRR/Rodja/Raskolkov/Rodion/Rodion Romanisch Ralkolnikov (hoofdpersonage Schuld en Boete Dostojevski in vijf verschillende manieren, alle vijf zelfde persoon. Deze heb ik soms nodig wanneer ik mij boven de wet plaats.
Yudistriah (een van de gebroeders Pandova uit de Mahabarata, een god die altijd de waarheid spreekt en tot zijn eigen nadeel ook niet anders kan.
Dit zijn de pseudo's die ik op internetpoëzie wel gebruik in verschillende situaties, meestal wanneer ik van de site geband werd. Soms moest ik de waarheid vertellen over Gijs ter Haar en dan had ik ook de geest nodig dat ik niet anders kon en moest ik Yudistriah wezen, wanneer Erik Lelieveld geband werd na potje typeruzie met Gijs.
Ook ik de wieowie stel ik mij in hoofdstuk 1 voor als de3evangelisten, ook een pseudo met daarin een getal als letter, om maar eens te wennen aan mijn schrijfstijl.
Maar Chatfant, tja, wanneer je er nou wat mee deed?
Maar je doet gewoon je best om te komen tot "geaccepteerde poëzie". Ja, en dan is het toch een pseudo, een soepje zonder ballen, wat zeg ik? er drijft geen blaasje vet.
En dat is ook poëzie he?
Wie ben je? Wat wil je? Waarom schrijf je? en waarom schrijf je zo? En waarom schrijf je niet anders? Dat is ook allemaal poëzie. Niet alleen de inzending is poëzie.
Met poëziegroet!
Erik!
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 00:54 03-10-2011 |
|
|
|
Dat Buigt me een compliment geeft is wel degelijk bij me over gekomen, maar de sarcastische toon waarop vind ik persoonlijk tamelijk onprettig.
Een compliment is een compliment, een belediging een belediging, maar een compliment met een trap na, wat moet ik daar in vredesnaam mee?
Het zal waarschijnlijk wel het taalgebruik uit het Westen zijn, waar complimenten erg rottig iemands strot uitkomen, maar ik schrijf niet om iemand anders ter wille te zijn, vraag ook niet om een stempeltje ter goedkeuring, hengel ook niet naar goedkeuring, maar als iemand iets waarderen kan, geef dan een welgemeend, hartelijk compliment.
Advies is overigens ook altijd welkom, maar dan wel consultatief en niet dirigatief: ik zie mijn collega- dichters als gelijkwaardig, niet als superieur.
Wat niet wil zeggen, dat sommige dichters niet bekwamer zijn dan ik, maar wel, dat zij mijn werk niet voor mij kunnen schrijven. Technische kennis kan je iemand wel aanreiken, maar creativiteit en vaardigheden is iets dat iemand zichzelf eigen moet maken.
Het enige advies overigens, dat ik me van Buigt herinner
is het herhaaldelijk adviseren mijn werk in zijn totaal maar weg te gooien en maar te gaan kantklossen. Ontmoedigingsbeleid dus en dat veelvuldig herhaald door alle leden van de eerste Lettertempel.
Daar kon ik dus echt helemaal niets mee, dus ben gewoon op mijn eigen wijze verder gegaan.
Ik kan overigens zowiezo niets met negatieve feedback: wat heb je eraan te weten dat iets niet goed is, wanneer er niet bij verteld wordt hoe dan wel?
|
|
Reactie gegeven door sheena - 23:24 02-10-2011 |
|
|
|
jammer dat je net dat niet oppakt wat Buigt je als prachtig cadeau aan wenst te bieden.
blind zicht begint me meer en meer een doorn int oog te worden.
eeuwig jammer maar ook zeer voorspelbaar.
wie weet ooit na een jaar of vijftig ofzo.
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 20:30 02-10-2011 |
|
|
|
Chatfant heb ik pakweg 5 jaar geleden laten registreren als mijn pseudoniem. En al mijn lezers kennen mij dus ook onder dat pseudoniem. Schaam me niet voor mijn werk, dus waarom zou ik mijn pseudo veranderen? Onder welke naam ik ook zou publiceren het verandert niets aan mijn werk. Mijn werk bepaalt de waarde van mijn pseudoniem en niet andersom. Zelf ben ik erg gehecht geraakt aan dat pseudoniem: het heeft een lange ontstaansgeschiedenis, past me als gegoten en maakt me duidelijk herkenbaar, wat een naam als "de Graaf" beslist niet doet: Alleen al in Rotterdam vind je pakweg 2000 gezinnen met die achternaam.
In Twente iets minder, maar al sinds jaar en dag noemt iedereen me Fantje en daar voel ik me prettig bij, dus waarom dat veranderen? Overigens: jijzelf schrijft toch ook als Buigt en niet onder je gewone naam?
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 03:04 02-10-2011 |
|
|
|
Alles beweegt. En zelfs een chatfant (zou je die miezerige naam niet eens wegdoen de Graaf?) staat niet stil. Intussen zijn de gedichten zeker voor de helft meer genietbaar geworden. Mijn tenen krullen nog maar een enkele keer (per strofe). En wat mij betreft is dat telkens tweehonderd procent winst.
Vroeger heb ik de Graaf wel eens wat tips gegeven. Dat zaad viel op de rotsen. Ik zou nu wéér kunnen zaaien. Maar bij sommige dichters moet je gewoon om de twee jaar eens kijken hoe het vanzelf gelopen is. En zoals gezegd, er beweegt wel iets. Zou de dichter honderdtwintig worden, wat ik zonder meer wens, dan kon er makkelijk een ijzersterk gedicht voor onze kiezen komen.
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 21:02 01-10-2011 |
|
|
|
Of het altijd over leren van fouten gaat is maar de vraag.
Maar wel het wennen aan bepaalde situaties wanneer je toch niets anders kunt dan je maar bij die situatie neerleggen en anderssinds kunnen situaties dusdanig veranderen dat het ook allemaal veel minder belangrijk voor je wordt. De tijd heeft dan de situatie ingehaald en alles gerelativeerd. Sommige wensen verjaren gewoon op een bepaald moment. Wie pas na jaren terug komt kan net zo goed wegblijven: er is geen draad meer om weer op te pakken.
|
|
Reactie gegeven door MarreK - 10:13 01-10-2011 |
|
|
|
Een regelrechte afrekening met het verleden. Zo leert een mens uit zijn fouten en wordt hij groter.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
