|
Mag ik kiezen
voor even geen zorgen
stil en verborgen
de kop in het zand?
Wil even nu leven
niet kijken naar morgen
even niets weten
van een wereld in brand.
Om me heen vallen doden
wordt van alles verboden
en alle vrijheid gestolen
waar zit toch ieders verstand?
Daarom kijk ik even niet
naar die nare toekomst
en ellende zo zichtbaar
dichtbij in 't verschiet
maar droom nog even
van alle mooie dingen;
van spelende kinderen,
die dansen en zingen.
Van bomen die ruisen
door de wind zachtjes suizen
aan bloemen die bloeien
en gewassen die groeien
aan water dat kabbelt
de oevers beknabbelt
Aan vissers die vissen
en de drukte niet missen
Aan mensen die stadten
en een pilsje daar vatten.
Aan de ijsjes die kleuren
waar de kinderen om zeuren
Aan dampende spijzen
die hun geuren doen rijzen.
Laat mij die saaie eenvoud maar,
en de rest...
daar kijk ik morgen,
of overmorgen of
- liever-
over nog meer dagen naar.
|
