|
de weke huid van jeugd
een afgedragen kleding stuk voor stuk
plots omgevormd tot pantser
waarin de littekens geslagen staan,
trots tegen heersende winden in gaan
- de buitenkant hard als beton
krijgt in ‘t verborgene
hun liefde nog ruim baan -
teder, zo dat het bijna klaagt
en tegen alles in
in ’t niets, het lege
wordt toch dit plan gevolgd:
zich te verheffen uit het slijk
om weldra - zelfs als lijk –
het fundament te zijn van een gebouw
dat tot in ’t nieuwe Eden reikt.
sunset 10-08-2011
|