 |
|
geen land van bodem lucht en water
geen vlag geen feestdag en geen koning
geen brug van hout of stenen woning
geen leraar dominee of psychiater
de vogels die vliegen zijn gemaakte
en alles wat bloeit, bloeit maar even
in één ademstoot sterft elk leven
geen appel die hier ooit smaakte
niet meer dan wat woorden op wit papier
kan ik er in wonen en in schuilen
het weegt niets en heeft geen grenzen
soms klinkt het helder als een klavier
soms hoor je er duizend wolven huilen
in mijn land van tover en van wensen
|
|
|
Reactie gegeven door milou - 19:18 25-07-2011 |
|
|
|
Ik bedank iedereen voor lectuur en appreciatie, hoe verschillend ook. Zelf vind ik dat er nog hier en daar iets moet worden veranderd, en ik blijf eraan werken.
Waar voor de enen de haiku een lakmoesproef is voor poëtisch talent, voor de anderen een strak vrij vers, blijf ik bij het sonnet zweren.
Niets is voor mij moeilijker dan een uitgebalanceerd sonnet schrijven, waarin metrum, ritme en rijmschema bijdragen tot het esthetisch genoegen, en waar de geringste fout zich wreekt.
De voldoening is al zeer groot als het ook maar een klein beetje lukt.
Het vrije vers is doordeweeks, het sonnet is voor de hoogdagen....Lucebert, Van Ostaijen, Schierbeek en zoveel anderen ten spijt, geloof ik in de veertien regels ;)
vr grt
milou
|
|
Reactie gegeven door niet stoer - 15:40 25-07-2011 |
|
|
|
drie keer heeft charme, vier keer is meestal te veel, toch geeft het een kinderlijke kracht die ik als lezer wel een beetje kan waarderen, jouw trots spreekt voor zich en doet de lezer een plezier...
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 14:30 25-07-2011 |
|
|
|
Klinkdicht - in letterlijke zin, in de eerste plaats vormdicht van muikaliteit, . De dichtgestalte blijft fascineren, en ik ben het met je eens - een dichter groeit door de beoefening. Of iig groeit sneller :-)
Waar niets meer lukraak is kan men zich een doel stellen - laten we zeggen, na de keuze uit een veelheid van mogelijke kenmerken van prosodische aard - waarvan ritme de meest wezenlijke. Immers de kern en basis van muziek, zeker binnen de poëzie dat het immers zonder toonhoogten moet stellen. Een sonnet moet letterlijk en figuurlijk 'kloppen' de versvoeten bijvoorbeeld - aantallen beklemtoonde lettergrepen per regel, altijd gelijk? Moet dat? Mannelijk & vrouwelijk rijm, een 'opmaat' op de volgende regel in het eerste geval - een must?
Dat zit wat mij betreft eenvoudig zo: de sonneteuze stelt zich een uitdaging - en vervolgens geldt: hoe strakker het regime dat de dichter zich oplegt hoe groter die uitdaging. Verder hóeft er natuurlijk niets. Tellen kan per slot van rekening iedereen ;-) en perfectie is uiteindelijk saai. Waar het om gaat is dat het resultaat nog voelt het nog als poëzie - en niet aan de vorm ten onder gaat, hmm.. en nu het jouwe: die duizend wolven doen het voor mij wel, die appel valt mooi in het rijm.
Eigenwijs wil ik hier stellen de terzines bevatten meer poëzie - de eerste strofe wat mij betreft iets te breedvoerig. Maar heerlijk om te lezen, een doorwrocht sonnet :-)
liefs,
|
|
Reactie gegeven door Hanny van Alphen - 18:30 24-07-2011 |
|
|
|
Ja, mooi gedaan Milou. Ik ben het wel met je eigen constatering eens, dat het klavier en de huilende wolven i.i.g. niet bij elkaar passen.
Wanneer je het hebt over woorden op papier dan zou ik het 'klinkt' weghalen. Denk eerder aan een woordenstroom.
b.v.:
soms stroomt het krachtig als een rivier
onder het lover van groene zuilen
in mijn land van tover en van wensen
groet,
Hanny
|
|
Reactie gegeven door Marion Spronk - 17:31 24-07-2011 |
|
|
|
Ik bewonder deze creatie!
|
|
Reactie gegeven door Maaike Maris - 16:59 24-07-2011 |
|
|
|
Hoi milou,
Ik vind het een mooi gedicht, maar kan niet precies zeggen waarom.
Groetjes,
Maaike
|
|
Reactie gegeven door Erik Lelieveld - 16:56 24-07-2011 |
|
|
|
ik vond het de hele tijd al beetje slappe hap maar wat me hier gebeurde??
in mijn land van tover en van wensen
dat weet ik niet, maar het voelt alsof ik op zo'n rodeostier heb gezeten en die ging de hele tijd heel rustig en toen flikkerde die mij er in ene keer af!
|
|
Reactie gegeven door milou - 16:06 24-07-2011 |
|
|
|
Ik heb mij opgelegd om elke maand een sonnet te schrijven, dat is dichtersplicht. Vrije vers schrijf ik voor mijn plezier, maar voor een sonnet ga ik zitten, dat komt niet uit de losse pols.
Het octaaf is inderdaad beter dan het sextet, dat teveel maakwerk is (dat klavier en die wolven, bevallen mij niet echt). Ik zoek naar een beter einde...
Ik ben akkoord me je opmerking, maar laat het nog even staan, tot ik het helemaal heb.
dank voor appreciatie en lecuur.
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 13:07 24-07-2011 |
|
|
|
Een goed sonnet maken is een heidense opgave...
Het octaaf is sterker dan het sextet.
De volta is mooi: ( mijn land is ) 'wat woorden op
papier'.
k a n ik er in wonen en in schuilen:
dat 'kan',daar struikel ik bij lezing over.
Een vraagteken erachter? Of:
waar ik wonen kan en schuilen?
Of: kon ik daar maar wonen of schuilen
Het doet me deugd dat je beproefde vormen opnieuw
probeert.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
