|
ik wandel door 't ochtendvocht
mijmer over vreemde dingen
een spin wringt zich in 'n bocht
ik heb behoefte 'n lied te zingen
het rag blijft kleven aan m'n nek
hoog boven mij, driehonderd levers
ik wijs de spin haar eigen plek
heb mijn buik vol van deze wevers
zeshonderd ogen zijn op reis
weg van deze troosteloze stek
't vliegtuig daar levert 'n bewijs
dat ik dingen fout doe, hier verrek
ik lever nu een kleine strijd
met 'n beest, wat is dat voor iets
dankzij mij werd het bevrijd
't doet me eigenlijk allemaal niets
ik wil hier weg en liefst heel gauw
elke morgen dezelfde buurtesleur
geslenter door mijn eigen bitterdauw
depressie, 't leven verliest stilaan zijn mooie kleur
|
