|
ZoŽn dag die maar niet voorbij wil gaan
zo traag, lang uitgerekt als een lantaarnpaal
daarbij dat ik voortdurend aan je denken moet
een vermoeiend en nooit eindigend verhaal
Wanneer eindigt de dag in avondrood en draait
de wind van zee naar land en neemt de boten mee
een vage maan hangt in wolkjes blauw als melk
drink jij je koffie nog zonder wat erin, zwart?
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|