|
Zoals in een lichaam zaadcel
en eicel verenigd zijn
de eerste en de laatste tand
de schaal doorbreekt.
Waar woekert nog wurgklimop
richting hemel langs bomen
groen ritselend omhoog.
Overal waar de meisjes zijn
waar de meisjes zijn, is het bal.
Zij hullen zich met zijdezachte huid
sterren in hun beschaduwde ogen.
Pasje naar voren, pasje opzij
heen en weer en nog eens terug
dansen zij de bloedbeluste mug.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|