.
berustend vliedt haar water
langs mij heen en tekent lang
gerekte benen rond de houten
palen van een steiger
aan haar rechterboezem
zijn de blauwe stenen
altijd glad, ze glanzen nat
wrevelig lijkt haar bloed wel
te dansen, en het gorgelen af en toe
het bruisen van de Schelde dwingt
het krijsen van vogels naar
de achtergrond
het lijkt alsof ik hier al eeuwen
heb verloren, ik adem traagheid diep
en hier is geen zee vol leven
meer, slechts een rivier van hier
tot daar zover mijn blik reikt
als ik mijn hoofd laat hangen
vult het water al de gangen
van mijn gehoor en luiden er
slechts waterklanken
de beiaard stemt mij droef
.