|
toen je mij sweetie pie noemde
was dat een stap te ver
ik zakte in
als een pudding
daarna
werd je zo kwaad
je klauwde
zo diep in mijn bast
tot ik traag en met tegenzin
weer groeide
ik heerste
onwezenlijk uit de tijd
over een onmetelijk rijk
een blinde koning
die koortsachtig
naar verloren horizon tastte
je huid die broeide
woedend als een storm
en ineens weer
tot de liefde bereid
je fluisterde
mij in
mij op apegapen
tussen melk en honing
sweetie pie
hou je nog
van mij?
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|