|
het vroege ontwaken jammert door lamellenspleten als was ’t het twaalfde lied van morgendood wat streepjeslicht verguldt reeds witte wand en bengelt straks aan elke hals
de nachttrein boemelt onbezet langs mensenlege haltes en in de kamerhoek snurkt vaag een vreemde schaduw ’t beddek verschuift, nog heb ‘k niets jeukend in mijn hand niets zoets en ook niets bitters.
sunset 02-08-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|