|
het jankend klagen van de wolven
huilt nachten blauw en wind
verdubbelt kinderzingen; weldra
valt sneeuw, dekt wit de sarcofagen
‘t kerkorgel als een koude niets
neem ik het grommen neem de donder
waarmee harten schreien
de wolken branding ademen
het zomergroen is reeds verdord
al glanzen stralen altijd stralend
en is het mooie nooit een graf
zelfs as dat zingt en fonkelt goud
geesten die zullen nooit verdwijnen
zij komen op en gaan weer af
de aarde blijft het ritme draaien
het droeve leeft niet slechts in nacht.
sunset 30-10-2010
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|