Pak je schoenen of ik smijt ze je na, net als de fles wodka
die het donker uit mijn aders verdoezeld. Wacht maar
tot ik niet meer ben dan een karkas onder de Brillenmansbrug.

Zwervers zal je vrienden noemen en je zal smeken, weken lang
me te wreken na jaren van weltschmerz. Een nachtmerrie
van een gier die ooit vergeefs aast op welvaart.

Je bent een verslaafde
van je eigen katers
en danst dronken
op tafel.

Kruip toch achter het stof
dat onder de plinten huist

Leugenaar!