|
Rachel - 15:02 17-01-2011 |
|
|
van doodgaan weet ik niets
niets meer dan wolken
ja, dat het donker wordt
en heuvels kuilen -het boeit ook niet
misschien
voordat je dood gaat strek je
als in een gymlokaal, hangt ringen aan
die hoger gaan, ik weet het niet precies
het boeit ook niet voor blijven
verder zeg ik niets -ademloos
het is al licht
|
|
|
Reactie gegeven door marcus - 15:42 18-01-2011 |
|
|
|
Rachel u hebt me niet beledigd dit is een misverstand
|
|
Reactie gegeven door Marion Spronk - 07:58 18-01-2011 |
|
|
|
Anderen zullen ons begraven en zelf maken we de reis.
|
|
Reactie gegeven door Rachel - 18:16 17-01-2011 |
|
|
|
Ik ben serieus Marcus, echt.
En er zeker niet op uit om iemand te beledigen op dit gebied.
Heb ik dat bij jou wel gedaan dan daarvoor mijn excuses.
Hoi
|
|
Reactie gegeven door marcus - 18:06 17-01-2011 |
|
|
|
kom Rachel, een beetje serieus
|
|
Reactie gegeven door Rachel - 18:00 17-01-2011 |
|
|
|
De dood is een gewone lulhannes die handelt in planken en potten.
De enige zekerheid die we hebben bij leven is de dood, hoe raar ook.
Omdat ik een speciaal lijntje heb met -boven- schrijf ik er graag over.
Zie dagelijks de mensen die hij heeft meegenomen en ze hebben het
prima naar hun zin hoor. Maar om nu te zeggen dat ik er alles van weet
daarvoor is hij weer te glad.
Doodgaan doe jezelf en dat kan ook bij leven he nog voor dat hij langs is geweest.
Vetrandjes of op een andere manier, de dood blijft een grapjas of soms een Judas.
Dank voor de reacties hier.
|
|
Reactie gegeven door marcus - 17:57 17-01-2011 |
|
|
|
Ik ook niet ,niemand eigenlijk behoudens switi aan wie ik nu intens moet denken want zij is een beetje mee doodgegaan
|
|
Reactie gegeven door ray - 17:10 17-01-2011 |
|
|
|
verslikte me ooit eens in het vetrandje van een entrecote
heb mijn leven te danken aan een dronken huisgenoot die diep in de nacht het huis binnenkwam en mijn luchtweg vrijmaakte. "Nu heb ik je leven gered" zei hij terwijl hij de sliert vet voor mn gezicht hield. De gedachte die ik had was "dit is wel een erg lullige manier om heen te gaan"
zonder die huisgenoot had ik dit gedicht nooit gelezen, dat had jammer geweest
;-)
vg Ray
|
|
Reactie gegeven door milou - 16:16 17-01-2011 |
|
|
|
Ik ben bijna eens dood geweest, en vreemd genoeg had ik er geen bijzonder gevoel bij :alleen de gedachte, hé is het al zover? Geen licht gezien op het eind van de tunnel, ook geen engelen of demonen.
Dat strekken vind ik wel een mooi idee, met de rigor mortis komt dat na de dood vanzelf.
vr grt
milou
|
|
Reactie gegeven door switi lobi - 16:14 17-01-2011 |
|
|
|
Och Rachel ja, zo ziet het er wel uit ja; gestrekt, ademloos wit. Mijn kind had gelukkig de kleur van bloesems op haar wangen, dat was mooi.
Bijzonder, mooi, donker en licht.
Ik denk dat dat zo is.
Liefs
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|