|
niet begrijpend weggeschoven het glas met zoete wijn, daarrond de hand die stenenzwaar gevallen lag en om ons heen wordt het al dag maakt donkerder ‘t gezicht in ’t eerste licht
maar reeds sluipt er een glans zich scheppend diep in ons groeiend – de boze blik te zwaar - tot het zich uit de ogen stort en achterlaat in elk gelaat glanzende streepjes licht
die ‘k niet wil wissen en dan kijk jij mij aan leun j’ in mijn kus en stopt ‘t gezwijg .
sunset 30-03-2008
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|