|
zij is die vrouw die spreekt, naakt
in zinnen volgepropt, sneeuwzwaar
vindt niemand anders bij haar plaats
onbeantwoorde woorden als afgesloten kamers
achtergebleven oorden in ’t vreemde van haarzelf
waar nog steeds het meisje wacht
wijl zij spreekt valt zij in mij
ik zwijg, luister, kijk steeds zachter
enkel haar stem ontvlucht de schaduw
zelfs als zij zingt met ongetemde tong
wanneer het haar gevaarlijk stom wordt
de dieprode hartslag in tonen.
sunset 03-01-2011
|