 |
| Maaike Maris - 18:22 22-12-2010 |
|
|
Ik dwaal door slapeloze dagen
langs de randjes van de waan
’s Nachts trekt de witte maan
me steeds weer naar je toe
ik ben zo moe
zo half gebroken
Ik was altijd zo graag alleen
en eeuwig in gedachten
nu kan ik niet eens wachten
tot het donker is
en ik weet niet waar ik ben
|
|
|
Reactie gegeven door Marion Spronk - 08:04 23-12-2010 |
|
|
|
Het voelt als totaal de weg kwijt zijn.
|
|
Reactie gegeven door jcvonk - 00:26 23-12-2010 |
|
|
|
Verdomme dit is mooi! Kus dan maar, al weet ik ook niet waar je bent,
|
|
Reactie gegeven door Litzconella - 22:20 22-12-2010 |
|
|
|
hallo Maaike,
ja pijnlijk kan het zijn te ervaren dat wat eens prettig was, alleen zijn, een angstig idee is geworden, om maar iets te noemen, wat ik hier lezen kan
ik dacht misschien om 2 x ' ik 'te vermijden, niet dat het zo erg is, maar toch, aan 1 x weglaten, hoewel daaraan al gedacht is wellicht ?
nu kan ik niet eens wachten
tot het donker is
en weet niet waar ik ben
(of : niet wetend waar ik ben)
voor wat het allemaal waard is hoor.
met vr.groetjes
|
|
Reactie gegeven door fp.tuinder - 19:31 22-12-2010 |
|
|
|
Maaike, ik vind het een heel mooi gedicht. Vooral: nu kan ik niet eens wachten tot het donker is. Radeloosheid, verlangen, het is er allemaal in een paar prachtige zinnen.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
