|
door stegen zweeft zingend het licht
waar ramen ademen lopen wij
in nimmer eindigend leven
de zee en bergen zwijgen trouw
en uren laten voeten gloeien
vlinders uit monden vliegen
als watervallen storten talen zich
over ons uit tot d' aloude siësta
lippen verstilt in 't uur van noen
verfrissend druppelt 't blije lachen
baant zich een weg over de huid
geen ademzucht zo diep
geen blik zo wijd
dan die verlokkende van jou
sunset 17-07-2013
http://sunset.deds.nl
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|