afwisselend
vandaag leef ik in stukken
eentje wil steeds maar sneller
het andere verlangt de rust
het beeld van energie
of hoe snel atomen splitsen
rijen vliegen door de straat
en bijen gonzen nectar
het straatbeeld trekt niet aan
met het grijze zout van dagen
maar toch wil ik dan sneller
om te bereiken en te beschermen
en ik verlang als een gek naar de geest
de geest en niet het spook
niet het beeld van een spookstad gehuld
in stilte omdat energie er misliep
en radioactiviteit zichzelf niet meer kon beheersen
het is er stil, er gonst geen bij, er gonst niets
het beeld dat verlangend afkerend werkt
net als een flirt tussen massa en leegte
tot het moment dat men ontslaapt
