Een verhaal van tijd en ruimte
aan het haardvuur hier verteld
door mij en door mijn figuranten.
Henk, schiet op! Jij speelt de boom.
Donker was het, ernstig stil en
in een holte zat een vrouw. Ze
vroeg zich af wat ze daar deed.
Glitters dropen langs haar wang.

Een vroeg beloofde prins liep
peinzend door het bos (Henk!) te
dwalen. Hij zag de vrouw daar zitten
en vroeg naar brood en spelen. Arm
van geest en te verwend om lief te
hebben kooide hij haar modderige
charme. Voor later (John, trompet!)
Ze sloeg hem dood met vlakke hand.

Het onbegrepen lot verhuisde haar
naar Zwijnstad aan de Beder. Een
oord van zessen klaar qua lichte
zeden en verderf (Lia!) Drommen
opgewonden kerels snelden op haar
af. Ze sprak dreigend: Kom, ik spaar
ze! en liet haar rugzak zien. De
mannen zongen aangedaan een lied.

Doorgaans neemt het nu een wending
goed of kwaad, al naar gelang de
opzet en het tijdstip, maar wij zijn
vernieuwend en gezellig dus er komt
nu verder niets. Wel raad ik u aan
om stevig in uw stoel te blijven.
John en Lia zijn verliefd geworden
tijdens deze reis. Morgen meer.