|
ben ik niemand vergeten?
in Brussel misschien die ene
jong ongewapend en vol leven
die mij vroeg een ark te bouwen
voor haar voor mij
en voor haar dieren
want ze sprak alleen
met mij en wat erop leek
een kraai die nootjes kon breken
door ze op het zebrapad te strooien
en als het licht rood was
begerig kwam incasseren
en een poes die spon en sliep
in de schaduw van de kerselaar
zomers lang
dat ik haar uit de brand niet hielp
alleen nog witte bloemen telde van
verdriet
zal ik mij blijven herinneren
ook al is nu alles weg:
de poes in de schaduw
waarover geen kraai meer vliegt
en zij die niets meer
vraagt
de enige die mij
ziet
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
