IJle Landberichten

 

zijn een verlangen naar het zien
van de brief op de deurmat, jaren na
verzending zijn afzender tonend, ondersteboven
afkomstig van een andere wereld die koud herkenbaar
veranderd is. Hij scheurt, nee

ik scheur hem niet meer open
de inhoud maar al te bekend, het staren
staat het lezen in de weg, hoont de kleuren bijeen
tot een regenboog in zwart-wit. Retour afzender, lichte
gedachten er achteraan, drijvend over een kalme zee

die een andere is dan de zee van het hangen boven de wilde golven
door silhouetten van meeuwen duikend naar de schapen die tussen wier
en zeekraal tot kaas en bout vermalen worden. Het scherpe zout in zijn ogen
maakt hem blind van vertrouwen. Maar zeg eens: haar woorden -
zijn woorden, geef hen toch het verlangde verhaal mee