|
die van jou sluit ik
ze staarden immers verdwaasd
daarna
de donkernis in
mij
naast waar de Styx stroomt
het ademhalen ons verboden
daar wij onmachtig waren
seizoenen vervliegen
o zo langzaam
wat het woekeren
van de misantropie
bespoedigde
koud vuur
daar
aan de oevers
kernknokig
ai, wee ons!
wij moeten nog
zo lang!
Blog
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|